Δέσποινα Τσελικάκη
Το ντύσιμο των κοριτσιών στο σχολείο είναι ένα θέμα το οποίο εξακολουθεί να μαίνεται ακόμα και σήμερα. Αρχικά, τι είναι σχολείο; Το σχολείο είναι ένας χώρος για να μεταδώσει γνώσεις, να μορφώσει, να καλλιεργήσει το πνεύμα και όχι το σώμα. Για ποιο λόγο λοιπόν ενοχοποιούμε ένα κομμάτι ύφασμα; Για ποιο λόγο ενοχοποιούμε το σώμα; Το σχολείο οφείλει να δίνει βάση στην προσωπικότητα των παιδιών και όχι στο παρουσιαστικό τους. Και αυτό οφείλει να μαθαίνει και στα παιδιά να κοιτάνε. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην κακή μας αυτή συνήθεια να κρίνουμε τους ανθρώπους από την εμφάνιση. Πρέπει να σταματήσουμε να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα από τα ρούχα. Νομίζω πως οι εποχές έχουν πλέον αλλάξει και ήρθε καιρός να απαλλάξουμε τα κοντά μπλουζάκια και τις μίνι φούστες από την κακή χροιά που τους έχουμε δώσει. Πώς περιμένουμε λοιπόν από την κοινωνία μας να πάει μπροστά όταν εξακολουθούμε να θεωρούμε αυτά τα ρούχα προκλητικά ή άσεμνα. Ο σκοπός του σχολείου είναι να δημιουργήσει ελεύθερα πνεύματα. Επίσης, μιλάμε για μικρά παιδιά. Είναι τραγικό να προβληματίζεται ένα 14χρονο κορίτσι για το αν θα βάλει φούστα ή όχι. Είναι τραγικό να του δημιουργούμε ενοχές για το σώμα του. Και όλα αυτά γιατί; Για να μην προκαλέσει τους συμμαθητές ή τους καθηγητές του; Αντί να μαθαίνουμε στα αγόρια να σέβονται τα κορίτσια και να ελέγχουν τις ορμές τους, μαθαίνουμε στα κορίτσια να κρύβονται γιατί αλλιώς προκαλούν. Και όσο για τους καθηγητές, δεν έχω κάτι να πω. Όσοι έχουν δεύτερες σκέψεις για μαθητές τους πρέπει να απολυθούν χθες. Αν θέλουμε κορίτσια ασφαλή, πρέπει να έχουμε κορίτσια ελεύθερα.