Ξανθίππη Αγγέλου
Σύμφωνα με την πηγή Mother’s Blog, ο όρος υπερλεξία επινοήθηκε το 1967 και περιγράφει μία κατάσταση κατά την οποία το παιδί έχει προχωρημένες δεξιότητες ανάγνωσης, μπορεί δηλαδή να διαβάζει από πολύ μικρή ηλικία (συνήθως δύο με τριών), χωρίς διδαχή και παρουσιάζει μία έντονη προτίμηση για τα γράμματα και τα βιβλία.
Χαρακτηριστικό επίσης της υπερλεξίας είναι ότι το παιδί, παρά την εξαιρετική του αυτή ικανότητα, δυσκολεύεται στην κατανόηση του προφορικού λόγου ή στο να κατανοήσει τι είναι αυτό που διαβάζει καθώς επίσης αντιμετωπίζει κοινωνικά και επικοινωνιακά προβλήματα.
Τα συμπτώματα της υπερλεξίας είναι στενά συνδεδεμένα με αυτά του φάσματος του αυτισμού. Αρκετοί ειδικοί θεωρούν ότι είναι μια διαταραχή που ανήκει στο φάσμα αυτό ενώ άλλοι αμφισβητούν αυτή την εκδοχή και θεωρούν ότι είναι μια εντελώς διαφορετική διαταραχή ή μπορεί να συνυπάρχει με τον αυτισμό. Σύμφωνα με έρευνες, το 84% των παιδιών που έχουν υπερλεξία έχουν διαγνωσθεί ότι βρίσκονται σε κάποιο φάσμα αυτισμού. Ωστόσο μόλις το 6-14% των παιδιών με αυτισμό έχουν υπερλεξία. Η υπερλεξία μπορεί να εμφανιστεί παράλληλα και με άλλες νευροαναπτυξιακές διαταραχές.
Τα πρώτα συμπτώματα μπορεί να φανούν ήδη από τη νηπιακή ηλικία. Αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος διάγνωσης για την υπερλεξία, ένας νευροψυχολόγος ή ενδεχομένως και ο παιδίατρος μπορεί να είναι σε θέση να εντοπίσει χαρακτηριστικά της υπερλεξίας στο παιδί μιλώντας μαζί του.
Παρόλα αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης, τα δικά του χαρακτηριστικά, τις δικές του δεξιότητες, και θα ήταν άδικο να το εντάξουμε, από τα πρώτα συμπτώματα, σε κάποια κατηγορία διαταραχής πριν την αξιολόγησή του από κάποιον ειδικό.